De tweede avond

Interviews

Van der Pas:"Victor Löw is waarschijnlijk wel bij iedereen bekend. Hij speelde bijvoorbeeld in "Karakter"."
Löw:"Ja, maar in die rol was ik volkomen onherkenbaar."
Van der Pas:"En waar ben je nu mee bezig?"
Löw:"Ik ben vader geworden... En ik ben bezig met bokslessen. Dat is om me voor te bereiden op mijn rol in "Requiem voor een zwaargewicht" van Joop van den Ende."
Van der Pas:"Waar ga je vanavond op letten?"
Löw:"Wat ik zo mooi vind bij amateurtoneel, is de inzet van de mensen. Ik herinner me dat nog van de masterclass, die ik drie jaar geleden gegeven heb op dit festival. Eigenlijk is die inzet vanzelfsprekend, ze zijn bezig met hun grote hobby. Dat is heel anders dan bij professionele theatermakers.
Maar ik wil vanavond eerst en vooral gaan kijken. Dan kan ik letten op de verschillen tussen de voorstellingen. En van daaruit kan ik dan misschien tot een oordeel komen."

Van der Pas:"Tonny Ladenius regisseerde voor Video uit Rijswijk "Nadien",geschreven door Bert Edelenbos en Gerardjan Rijnders. Een schitterende tekst. Waarom heb je voor dit stuk gekozen?"
Ladenius:"Het gaat over twee eenzame mensen, die door toeval met elkaar in kontakt komen. En... Ja, dat is eigenlijk het hele verhaal."
Van der Pas:"Het lijkt me een moeilijk stuk om te spelen. De mensen die langs elkaar heen praten... Hoe doe je dat?"
Ladenius:"Ja, ze luisteren niet naar elkaar. Normaal gesproken kijken mensen elkaar aan, als ze met elkaar praten. Dat is hier dus niet het geval."
Van der Pas:"Volgens mij heb je hier fantastische acteurs voor nodig."
Ladenius:"Die heb ik ook!"
Van der Pas:"Regisseer je al lang?"
Ladenius:"Een jaar of zes nu. Daarvoor heb ik zelf gespeeld."
Van der Pas:"Waarom ben je gaan regisseren?"
Ladenius:"Er is altijd gebrek aan regisseurs. En dan wordt er aan ervaren spelers in een vereniging gevraagd, of zij het niet een keer willen proberen. Zo is het met mij ook gegaan. Ik heb het geprobeerd en het lukte!"
Van der Pas:"Ja, er wordt mij wel eens gevaagd: "Hoe word je regisseur?" En mijn antwoord daarop is: "Zeg gewoon dat je het bent!"
En als je daarmee een keer op je bek gaat, dan ben je voortaan een regisseur, die een keer op zijn bek gegaan is. Maakt niet uit...
Maar wat voor soort regisseur ben jij? Werk je vanuit de tekst?"
Ladenius:"Ja, ik heb het stuk gelezen en toen werd ik enthousiant. Toen vond ik twee speelsters. Die hebben het ook gelezen. En ze werden ook enthousiast. Daarna zijn we samen gaan lezen. En gaan zoeken.
We zijn eerst gaan improviseren om het juiste gevoel te pakken te krijgen. Daarna zijn we met de tekst gaan werken. In dat stadium komt er veel uit de actrices zelf. Zo wil ik het ook, dan denk ik, of roep ik: "Geef nou!" Daarna kun je er aan verder werken door dingen die er uit gekomen zijn te verzwakken of juist versterken."

Van der Pas:"Ingrid Keur en Sarnecki Bros regisseerden voor Sarnecki Bros uit Dordrecht "Sarnecki Bros",geschreven door Sarnecki Bros..."
Alle spelers van Sarnecki Bros en Ingrid Keur komen het podium op en ze verspreiden zich rond Piet van der Pas, die in de fauteuil in het midden zit. Zijn vragen worden door de verschillende spelers en door Ingrid afwisselend beantwoord.
Van der Pas:"Leg eerst maar eens uit, waar de naam Sarnecki Bros vandaan komt."
Speler:"Die naam stond op een oud, dichtgetimmerd bedrijfspand in de buurt van de Eerste Petroleumhaven."
Van der Pas:"Daar krijg ik een beeld bij van eenzaamheid, desolaatheid. Is dat ook de sfeer van het stuk?"
Speler:"Precies."
Van der Pas:"Maar waar gaat het stuk over? Wie zijn de personages?"
Speler:"Dat staat al te lezen in het programmaboekje."
Van der Pas:"Wat flauw, wat lullig. Er is geen touw aan vast te knopen..."
Keur:"Je moet niet proberen er een verhaaltje in te lezen of te zien. Dat is niet de bedoeling."
Van der Pas:"Hebben jullie met improvisaties gewerkt?"
Speler:"Ja, we hebben elkaar leren kennen op een eenakterfestival in Dordrecht. We wilden zelf ook wel eens iets gaan maken. We hebben een hoop lol gehad. We hadden wel onze muze gevonden in de Botlek, maar we hadden nog geen stuk, natuurlijk. We hebben een half jaar lang geïmproviseerd."
Van der Pas:"Maar werkten jullie dan niet naar een produkt toe?"
Speler:"Uiteindelijk wel. Maar dat kwam pas heel laat voor ons in beeld."
Van der Pas:"En wat is jouw rol in het geheel, Ingrid? Je regisseert alleen?"
Keur:"Ja, ik speel niet mee. Ik ben er ook later bij gekomen."
Speler:"We hadden een grote prullenmand vol ideeën verzameld, maar toen wisten we het niet meer. Toen hebben we Ingrid gevraagd om ons te helpen er wat lijn in te brengen."
Van der Pas:"En is dat gelukt?"
Keur:"Nee..."

Van der Pas:"Ik heb al eerder uitgelegd, dat de jury en de recensenten niets met elkaar te maken hebben. Maar we hebben nog een belangrijke, onafhankelijke groep bij het eenakterfestival en dat is de selectiecommissie.
Ann Meijer is lid van die commissie.
Hoe zijn jullie tot deze selectie van stukken gekomen, Ann?"
Meijer:"We hebben naar veel dingen gekeken. Bijvoorbeeld het soort stuk. Oud of nieuw. We waarderen het ook erg als groepen zelf iets maken. We zijn ook blij met groepen, die al eerder meegedaan hebben en nu met iets heel anders komen. Al met al proberen we tot een gevarieerd aanbod te komen."

Van der Pas:"We komen nu toe aan het stuk, dat ik zelf geregisseerd heb. Maar ik kan moeilijk mezelf interviewen, dus dat doet Frank Koenen, coördinator van het festival."
Koenen:"Piet van der Pas regisseerde voor De Spieghel uit Delft "Lastig Portret",geschreven door Jan van der Mast."
Koenen:"Leuk om jou nou eens te interviewen, Piet. Jij interviewt hier, je regisseert, je speelt, wat doe je nog meer?"
Van der Pas:"Ik heb gemerkt, dat ik het leuk vind om les te geven en mensen te coachen. Daar kreeg ik bij dit stuk volop de kans voor, want Armand en Marieke zijn jonge, getalenteerde spelers, waar ik goed mee kon werken."
Koenen:"Is het regisseren een excuus om te kunnen coachen?"
Van der Pas:"Dat moet er uit voortvloeien. Maar je werkt vooral naar een produkt toe.
Dit stuk door Jan van der Mast is al eerder gespeeld door Han de Reus en Gitta Fleuren. Maar toen was het als een kindervoorstelling bedoeld. Taal speelt altijd een bijzondere rol in de stukken van Jan van der Mast. Dat spreekt me erg aan.
Jan van der Mast is begonnen als schrijver met het stuk "De dood van een sardien", waar ik ook in meespeelde. Dat was helemaal geen kinderstuk, hoewel anderen dat wel zo zagen. Ook "Lastig Portret" zie ik juist als een stuk voor alle leeftijden..."
Koenen:"Het werk van Jan van der Mast doet wel een beetje denken aan dat van Alex van Warmerdam, vind je niet?"
Van der Pas:"Ja, de taal, de constructies...
We zien twee lijnen door elkaar lopen: De Baron, de fantast en de strijd van Alma met de materie in haar pogingen om de Baron op het doek vast te leggen.
Het is heel mooi om te zien hoe geprobeerd wordt om het onzegbare te zeggen. Dat lukt dan weer niet, zoals altijd. En dat is maar goed ook, want juist daardoor zijn er kasten vol stukken geschreven, waarin geprobeerd wordt om dat toch te doen..."
Koenen:"Hoe hebben jullie de vorm gevonden voor dit stuk?"
Van der Pas:"Vroeger was ik daar heel dwingend in. Ik wilde, dat er op het toneel precies gebeurde, wat ik in mijn hoofd had.
Tegenwoordig wil ik liever coachen. Dat levert een beter resultaat op, vind ik. Je kunt wel proberen om acteurs te 'dresseren', maar ik zie ze liever acteren. En dat is iets anders."
Koenen:"Er is nog een ding dat we moeten vermelden, dat is de website. Er staan al foto's op van de optredens van gisteravond en er is een link naar een verslag, zeg maar notulen, van de gebeurtenissen van gisteren..."

Lastig Portret

Ik had dit stuk eerder gezien, toen het als kindervoorstelling werd gespeeld door Gitta Fleuren en Han de Reus. Die voorstelling speelde zich toen af in een ruimte waar in het midden gespeeld werd, met kinderen (en volwassenen) aan alle kanten er omheen. Er zat toen veel interactie tussen de spelers en de kinderen in. Dat was erg leuk.
Natuurlijk werden we hier met een heel ander beeld geconfronteerd. Het spel vond plaats op het toneel en het publiek zat in de zaal. De aanpassing van het stuk voor deze nieuwe setting bestond naar mijn idee vooral uit het weglaten van de interacties met de kinderen. Het stuk was veel korter geworden.
Het was niet alleen korter door de weglatingen, het werd ook in een hoog tempo gespeeld. Te hoog volgens mij. Dat is jammer, want misschien juist daardoor zagen we niet echt de verliefdheid tussen de twee groeien. Dat had wat meer uitgewerkt kunnen worden in stil spel en juist in stiltes.
Maar het bleef een leuke voorstelling, een mooi stuk met hele sterke momenten, waar goed geacteerd werd.

Publieksreacties

Nadien

Een heel mooi stuk. Erg overtuigend gespeeld. Een goed voorbeeld van het 'langs elkaar heen praten'.
De stadsgeluiden op de achtergrond waren soms een beetje storend, vooral op het eind, toen er stemmen van voorbijgangers te horen waren. Ze gaven natuurlijk wel goed de sfeer aan, maar dat had misschien ook gekund door de geluiden alleen in het begin te laten horen, of door ze weg te faden, bijvoorbeeld op het moment, dat de straatlantaren aanfloept.
Een hele mooie, ontroerende voorstelling!

Publieksreacties

Sarnecki Bros

De piramide, die ons in het programmaboekje beloofd werd, was duidelijk aanwezig in het toneelbeeld. Broer Freibert zat in een stoel, bovenop een kubus links op het toneel en de andere broers hadden stoelen er omheen. Het spel vond voornamelijk plaats aan de rechterkant, waar de broers, meestal in paren, hun dialogen hadden.

Helaas heb ik er weinig of niets van begrepen. Ik snapte de dialogen niet. Noch de samenhang tussen de dialogen.
Ik snapte zelfs de kleding niet. Waarom droegen sommige broers rokken? Ik heb niets tegen mannen, die een rok dragen, integendeel, maar ik snapte niet welke functie die kleding in dit stuk had.
Eerlijk gezegd was ik blij toen het afgelopen was.

Publieksreacties

Recensies

Ricky Koole is bekend van theater, film en TV. Ze is van oorsprong Delftse. De laatste tijd viel Ricky vooral op door haar spontane optredens in "Kopspijkers" waar ze, samen met Tanja Jess en Yvon Jaspers, stukken cabaret opvoerde.
Verder viel ze op door haar rol in de NCRV dramaserie "Wilhelmina" waarin ze de jonge Wilhelmina speelde. In het theater speelde ze ondermeer bij De Mug Met De Gouden Tand en bij Toneelgroep Amsterdam, en als je geluk hebt tref je haar in het Oude Luxor in Rotterdam, waar ze meedoet aan de Vagina Monologen.
Ze speelde met Karin Bloemen en met Adelheid Roossen. Ricky speelde onder andere in: Kopspijkers (2002) TV, Wilhelmina (2001) TV, The Invisible Circus (2001), Bij ons in de Jordaan (2000), Ochtendzwemmers (2000) Telefilm, Lek (2000) Film, Suzy Q (1999) Telefilm, Man, vrouw, hondje (1999), Glinsterend pantser, Het (1998), All Stars (1997) Film, Exit (1997), Buenos Aires, here we come (1996) korte film, Kersenpluk, De (1996) Theater, De Jurk (1996) Film, The Dress, The (1998) (USA).

Victor Löw is voor de trouwe bezoekers van hetDelfts Eenakterfestival natuurlijk geen onbekende.Hij werkte eerder mee aan 'ons' festival als recensent, maar vooral demasterclassdie hij leidde in 1999 was een onvergetelijke ervaring.
Hij was enige seizoenen verbonden aan De Blauwe Maandag Compagnie. In 1992 won hij de Arlecchino voor zijn rol in 'Winteravond' van Hugo Claus. In 1996 kreeg Victor Löw de Louis d'Or voor zijn rol in 'Soekarno' van Jan Blokker bij Het Nationale Toneel. In 2000 won hij een Gouden Kalf voor zijn rol in de succesvolle Nederlandse film 'Lek' van Jean van de Velde. Ontelbaar zijn zijn uitgesproken (bij-)rollen in Nederlandse televisie en biosocoop-films (Costa, Abeltje, Karakter, Rent-A-Friend). Victor Löw regisseerde recentelijk nog bij Het Toneel 'De dans van de reiger' van Hugo Claus.

Löw:"Ladies first, ga je gang..."

Het eerste stuk: Lastig Portret

Het tweede stuk: Nadien

Het derde stuk: Sarnecki Bros

Jury

• Voor de acteur: Armand Muilenberg
• Voor de actrice: Wil de Vin