De derde avond

Interviews

Piet vertelt, dat er naast koeien voor de beste acteur, actrice en regisseur ook een koe zal worden uitgereikt voor de beste techniek. Die wordt niet toegekend door de jury, maar door de technici van Theater de Veste.
Van der Pas: "De jury bestaat uit Rob Scholten, Willy Hilverda en Mees van de Bosch. Mees was ooit oprichter van "Opa's tegen Disney". Bestaat dat nog?"
Van de Bosch: "Dat is gefuseerd met "Schijn en IJdelheid"."
Van der Pas: "De jury geeft een onafhankelijk oordeel en ze veroorlooft zich nogal wat vrijheden."
Scholten: "Dat klopt. Zo hebben we op de eerste avond twee actrices genomineerd. En gisteravond hebben we niemand genomineerd voor de regie."
Van der Pas: "Kunnen jullie ook een hele groep nomineren?"
Van de Bosch: "Dat is in het verleden al eens voorgekomen. De kans, dat we dat nog eens doen is klein, maar het kan wel..."
Van der Pas: "Is de jury nou eensgezind?"
Hilverda: "Eigenlijk wel. We hebben soms wel discussies, maar we komen er altijd uit."

Van der Pas: "De recensenten zijn vanavond. Frits LambrechtsenMartine Créfcoeur.
Lang geleden had ik al een EP'tje waarop Martine het dagboek van Anne Frank deed. Dat was voor mij de eerste confrontatie met dictie. Hoe je met een tekst moet omgaan. Ik heb dat plaatje grijsgedraaid...
Ook met Frits Lambrechts werd ik al lang geleden geconfronteerd. Als hij op TV verscheen, zei mijn vader: "Kijk, dat is ook een gewone jongen. Hij is ook links. Iemand uit het volk." Pas heb ik nog een prachtige voorstelling van hem gezien.
Maar wat doet u nu? Waar bent u mee bezig?"
Lambrechts:"Morgen start ik met repetities voor "De Parade". Net als ieder jaar zullen we optreden in Rotterdan, Den Haag en Amsterdam."
Van der Pas: "En hebt u al eerder als recensent meegewerkt aan een festival?"
Lambrechts: "Nee, nooit. Ik ben wel ooit jurylid geweest."
Van der Pas: "Waar gaat u vanavond op letten?"
Lambrechts: "Op de gewone dingen. Of er duidelijk gesproken wordt. En of het stuk helder en begrijpelijk wordt neergezet."
Van der Pas: "Martine, heeft die rol van Anne Frank je achtervolgd?"
Créfcoeur: "In het begin wel. Een paar jaar. Maar dat gaat over."
Van der Pas: "Wat doe je nu?"
Créfcoeur: "Niks."
Van der Pas: "Waar ga je vanavond naar kijken?"
Créfcoeur: "Waar ik op ga letten? Of ik geloof wat er op het podium gebeurt"

Van der Pas:"Hans Hollander regisseerde voor Klas 3 van de Jeugdtheaterschool van de Vrije Akademie "Party Time",geschreven door Harold Pinter. Er zijn maar liefst 16 spelers!"
Hollander:"Nee, dat klopt niet helemaal. We hebben negen acteurs, twee muzikanten en vijf figuranten. Er zijn dus negen mensen aan het werk met de tekst van Pinter."
Van der Pas:"Kan Pinter wel gespeeld worden door jongeren?"
Hollander:"Oordeelt u zelf. Ik vind van wel. Het gaat bij Pinter over taal en denken. Maar de taal en het denken gaan bij hem niet samen.
Met kleuters zou ik het niet spelen. Maar iedereen, die de taal kan begrijpen, kan dit in principe spelen.
Pinter kiest voor volwassen personages, omdat volwassenen meer meegemaakt hebben.
We hebben geprobeerd om nu eens geen jongerentheater te maken, maar iets heel anders, juist iets, dat volwassenen ook zouden doen. Maar ik wil niet, dat de jongeren gaan doen alsof ze volwassenen zijn. Dat komt altijd ongeloofwaardig over.
Ik wil, dat ze bij het werken met de tekst van zichzelf uitgaan. De vraag is dus: "Hoe ga jij deze tekst doen?""
Van der Pas:"Je bent dramadocent. Hoe ben je omgegaan met dat docentschap?"
Hollander:"Dat staat los van de regie. Het doel van een docent is anders dan het doel van een regisseur. Om te leren acteren moet je naar toneelles gaan, niet meedoen in een produktie.
Als een docent stuit op een probleem bij een speler, dan zal hij gaan proberen om samen met de leerling aan dat probleem te werken. Als een regisseur ontdekt, dat een speler met een probleem zit, dan zal hij proberen om de voorstelling zo in te richten, dat dat probleem niet in de weg zit voor het welslagen van de produktie."
Van der Pas:"Hoe ga je te werk? Door gebruik te maken van wat de spelers zelf meebrengen, of door aan te geven hoe je het hebben wilt?"
Hollander:"Ik zeg zelf, dat ik in het begin veel vrijheid geef en dat dat gaandeweg minder wordt. Maar niet alle spelers waar ik mee werk ervaren dat ook zo. Ze maken zich soms zorgen, als ik niks zeg. Dan zijn ze bang, dat ze het 'fout' doen. Maar eigenlijk kan dat niet. Als iemand bezig is, zijn ziel bloot te leggen, dan is dat altijd goed. Spel is nooit fout!"
Van der Pas:"En wat was je doel?"
Hollander:"Een prachtige voorstelling!"

Van der Pas:"Reinier van Mourik regisseerde voor Intertheater uit Rotterdam "Linkse directe, rechtse hoek". Dit stuk gaat over boksen. Hoezo boksen?"
Van Mourik:"Omdat dat een mooie sport is. Echt een pure sport. Ik vind het jammer, dat je dat nooit meer op TV ziet."
Van der Pas:"Maar waarom ben je hieraan begonnen?"
Van Mourik:"Ik ben ervoor gevraagd. Er werden verschillende producties gemaakt in het kader van "Rotterdam in het Interbellum". Onder meer deze, over Bep van Klaveren. Maar de schrijver trok zich terug en toen heeft men mij gevraagd om die plaats in te nemen. Toen ook de regisseur zich terugtrok, heb ik die taak ook overgenomen. En nu ook één van de spelers zich heeft teruggetrokken..."
Iedereen begint te lachen. We voelen het al aankomen!
Van Mourik:"... ja, nu heb ik de rol van Ron Ritter overgenomen."
Van der Pas:"Wie is Bep van Klaveren?"
Van Mourik:"Hij was de grootste Nederlandse bokser ooit. Hij stond bekend als een moordenaar in de boksring. Een deel van zijn ervaringen heeft hij verteld aan Jules Deelder. En van dat materiaal was iets te maken."
Van der Pas:"Geeft dit stuk dan de realiteit weer, of is Bep van Klaveren alleen maar de 'kapstok', waar een verhaal aan is opgehangen."
Van Mourik:"Je probeert de man recht te doen. Maar je gaat natuurlijk selecteren uit de vastgelegde ervaringen. Je laat dingen weg en je verzint er dingen bij."
Van der Pas:"Is het geworden, wat je ervan verwacht had?"
Van Mourik:"Jjjjj... Ik vind wel dat het een goeie voorstelling is geworden."
Van der Pas:"De tekst is maar een paar bladzijden, he?"
Van Mourik:"Ja, al die tekst. Dat moeten de spelers allemaal weer leren..."
Opnieuw gelach.
Van Mourik:"Nee, serieus, je moet een stuk ook niet 'dichtschrijven'. Wat er tussen de gesproken teksten gebeurt is ook heel belangrijk. En daar moet wel ruimte voor zijn!"

Party Time

In Pinter's 'Party time' speelt de macht zich af op het politieke vlak. Pinter plaatst pratende mensen in de besloten ruimte van een exclusief feestje. Zij praten vooral om elkaar te imponeren, misschien zijn kakelende kippen een goede vergelijking. Wat ze zeggen doet er niet toe. Waarom ze het zeggen des te meer. Typisch Pinter eigenlijk. En toch is hier meer aan de hand, er gebeurt van alles.

De voorstelling zag er prachtig uit. De spelers droegen prachtige kleding. Er was erg weinig, bijna geen, decor. Alleen wat stoelen en enkele spiegels. Maar de sfeer werd er goed mee aangegeven. Vooral de belichting werd daarbij goed benut.

Toen het spel begon met groepen, die van links naar rechts, en andersom, het toneel overstaken leek het even, of we weer zo'n voorstelling zouden krijgen, die meer op een warming-up dan op een toneelstuk lijkt.
Maar dat gebeurde niet. Het heen-en-weer lopen veranderde al snel in een echte party, die heel dynamisch en zonder gesproken woord werd neergezet.

Na deze openingsscène, begonnen de dialogen.Die waren vol van gewichtigdoenerij en holle frasen, zoals de bedoeling was. Maar de teksten waren zwak. Het deed meer denken aan de ondertiteling van een aflevering van Dallas, dan aan een gesprek op een Nederlands feestje. Gewoon slecht vertaald. Of lag het aan het stuk?
Ondanks dat was de tekstbehandeling vrij goed. De stemmen van de jongeren blijven wat iel overkomen in een theater, maar ditmaal probeerden de jongeren inderdaad niet krampachtig volwassenen na te doen en daardoor kwam het best goed over. Dit was veel beter, dan de eerdere produkties van de jeugdteaterschool op het eenakterfestival.

Publieksreacties

Linkse directe, rechtse hoek

De verhalen van Bep van Klaveren (Europees en Olympisch bokskampioen) geven een haarscherp beeld van het oude Rotterdam. Ze vormen de basis van de voorstelling. Bep van Klaveren was de beste Nederlandse bokser ooit en is - in Rotterdam - een held geworden. Alleen is een held minder geschikt als personage. Daarom zijn de herinneringen aangevuld. De onwaarschijnlijkste scènes zijn waar gebeurd.

Toen we de zaal binnenkwamen, stond 'Bep van Klaveren' al touwtje te springen. Dat duurde en duurde maar. Die speler heeft een hele goede conditie! Toen iedereen eindelijk zat, kwam de trainer op. Zou hij nu mogen stoppen? Welnee! De trainer spoorde hem aan, om nog sneller te gaan springen.
Applaus!
Een goede binnenkomer...

Het verhaal werd op een heldere manier weergegeven, met een verteller, de 'oude Bep', die op de gebeurtenissen terugkijkt, afgewisseld met handelingen die het verhaal vertelden.
Jammer, dat de 'oude Bep' zo slecht te verstaan was.
Toch een mooie voorstelling.

Publieksreacties

Recensies

Lambrechts:"We hebben vanavond met buitengewoon veel genoegen gekeken. We hebben alles open op ons af laten komen. En nu verwacht u, dat wij er iets over gaan zeggen. Nou, we hebben helemaal niets te zeggen!"
Martine Créfcoeur:"We hebben vanavond twee heel verschillende stukken gezien. Echt tegengesteld aan elkaar. Er is een groot verschil in stijl. Maar we vonden beide stukken perfect gespeeld, goede stijl, mooie vormgeving. Prachtig!"

Het eerste stuk: Party Time

Het tweede stuk: Linkse directe, rechtse hoek

Jury

• Voor de acteur: Maarten Poldervaart
• Voor de regie: Reinier van Mourik

Entre-acte

Prijsuitreiking

• Adje Kloos, voor haar rol als Roberta in "Danny & Roberta" van Neon3
• Nicole Hoven, voor haar rol als Karin Derkinderen in "Onnozele kinderen" van de Delftse Komedie
• Wil de Vin, voor haar rol als Jo in "Nadien" van Video
• Koos Schinkel, voor zijn rol als Danny in "Danny & Roberta" van Neon3
• Armand Muilenberg voor zijn rol als baron in "Lastig Portret" van de Spieghel
• Maarten Poldervaart voor zijn rol als verteller in "Linkse directe, rechtse hoek" van Intertheater
• Wilma Sekrève voor de regie van "Macht" van Theatercollectief 12+10+18
• Reinier van Mourik voor de regie van "Linkse directe, rechtse hoek" van Intertheater

• Maarten Poldervaart voor zijn rol als verteller in "Linkse directe, rechtse hoek" van Intertheater
• Adje Kloos, voor haar rol als Roberta in "Danny & Roberta" van Neon3
• Reinier van Mourik voor de regie van "Linkse directe, rechtse hoek" van Intertheater

Afsluiting

Slotfeest

In elk geval kunnen we terugkijken op een zeer geslaagd festival. We hebben een heel gevariëerd aanbod van stukken gezien. Het was echt weer als vanouds genieten.
Kom volgend jaar weer kijken!
En vergeet het 'toetje' niet: Op zondag 9 juni krijgen alle genomineerden een masterclass. Die wordt verzorgd door Mirjam Koen en Els van der Jagt van het Onafhankelijk Toneel Rotterdam.
De toegang is gratis!