Vrijdag 2 juni

Nederlands

Evelien's HomepageHomepage
Evelien's DagboekDagboek
Evelien's Audio ColumnsColumns
Evelien's ZoekmachineZoeken
Evelien's ToneelpaginaToneel
Evelien's Acorn paginaAcorn
RobocupRobocup
Evelien's BookmarksLinks
GamesGames
Evelien's CVCV
Evelien's BBS emulatieBBS



 De derde en laatste avond van het Delfts eenakterfestival.

Interviews

Kort na zeven uur begon Jan van der Mast met de interviews.
Van der Mast: "Als eerste interview ik Will Berkhout. Hij regisseerde voor Drie Ackers uit Delft "Wegens sterfgeval gesloten" van Jan Wolkers.
Waarom hebben jullie voor dit stuk gekozen, Will?"
Berkhout: "Drie Ackers was allang van plan om dit stuk te gaan opvoeren. Dat plan was er vijf jaar geleden al. Maar toen moesten ze uit hun huisvesting en is het niet meer doorgegaan.
We hadden nu heel veel spelers beschikbaar en we wilden graag aan het eenakterfestival meedoen, en toen hebben we besloten om dit stuk dan maar nu te doen. Het stuk is wel gedateerd, maar we hebben het naar het heden gehaald. Een lijk blijft een lijk, daar is niks aan veranderd, maar er gaan nu ook GSMmetjes over enzo.
De regieaanwijzingen heb ik grotendeels naast me neergelegd. Ik heb het script ook al weken niet open gedaan."
Van der Mast: "Er zijn inderdaad veel rollen in dit stuk. Ik heb 14 personages geteld."
Berkhout: "Ja, maar er zijn drie dubbelrollen, dus we hebben elf spelers."
Van der Mast: "Is dit een complex stuk om te regisseren?"
Berkhout: "Ja, het was best lastig. We hebben ook geen try-out gehad. Een try-out biedt je de kans om nog dingen bij te stellen. Die kans hebben wij niet gehad. Dit is een première."
Van der Mast: "En de massascènes, is het niet moeilijk met zoveel spelers?"
Berkhout: "Volgens Wolkers zijn dit er nog 100 te weinig. Maar de zaal speelt in deze uitvoering ook mee..."
Van der Mast: "Is dit de eerste opvoering? Of heb je een andere opvoering gezien? Is het stuk überhaupt ooit opgevoerd?"
Berkhout: "Nee, ik geloof het niet. Er staan nogal vreemde voorwaarden in voor de opvoering. Het mag geloof ik alleen als de schrijver zelf de aap mag spelen..."
Van der Mast: "En is het ook niet een onspeelbaar stuk?"
Berkhout: "Het was wel zoeken. We hebben veel geluiden enzo weggelaten. En het schoppen tegen de kerk hebben we ook weggelaten. Dat hoeft niet meer, tegenwoordig.
Maar er zijn veel mensen die nog in God geloven. En dit stuk laat de kwetsbaarheid van God zien.
Je had het gisteren over 'pareltjes'. Mijn pareltje is de opkomst van God aan het eind. Hij heeft de mens 'naar zijn evenbeeld' geschapen. Dan moet hij ook niet zeuren als de mensen er een puinhoop van maken."
Van der Mast: "Hoe zit dat met God? Hoe ziet jouw God er uit."
Berkhout: "Hij is klein. Net zo klein als de mensen. Mensen zijn zo nietig."
Van der Mast: "Is dat je statement?"
Berkhout: "ja, misschien wel."
Van der Mast: "Wat wil je bereiken bij het publiek?"
Berkhout: "Ik wil amuseren.
Er doen veel onervaren spelers mee.
Ze vroegen me, of we kans maakten op een prijs. Echt niet. Waar haal je het idee vandaan?"
Van der Mast: "Dank je wel, Will. Ga maar gauw naar je spelers."
Van der Mast: "Dan wil ik nu de andere regisseurs uitnodigen om hier aan tafel te komen. Liesbeth Verzijden regisseerde voor Neon3 "Lunch" van Steven Berkoff. En Wilma Sekreve regisseerde voor Theatercollectief 12+10+18 "Kooibos" van Bouke Oldenhof."
Van der Mast: "Hoe is de keuze van het stuk bij jullie gegaan? Liesbeth?"
Verzijden: "We hebben dit stuk gekozen omdat de tekst een grote uitdaging vormde. Het is een heel poëtische tekst. Dat is weer eens iets heel anders dan waar we aan gewend waren."
Van der Mast: "Er zijn maar twee spelers, jullie heten Neon3... Bestaat jullie groep uit drie mensen?"
Verzijden: "Ja, Neon3, dat zijn wij drieën. We hebben dus altijd één of twee spelers, heel soms drie..."
Van der Mast: "Dan doe je zelf mee?"
Verzijden: "Ja, alleen kleine rolletjes hoor."
Van der Mast: "Wilma, in jouw stuk zijn maar drie spelers. Ik had gehoord dat je altijd van die giga-projecten deed?"
Sekreve: "Dat is nu ook het geval, hoor. Kooibos is een onderdeel van een mega-project.
In totaal doen daar 23 spelers aan mee in zeven verschillende stukken. Kooibos is één van die stukken. Het zijn allemaal 'boerenstukken'. Stukken met als thema boeren.
We komen zelf uit het Westland, dus daar kun je je misschien wel iets bij voorstellen. Het is een wereld omsloten door de oprukkende stad. Een wereld van hard werken. En van verkokering."
Van der Mast: "En is dit het eerste van die boerenstukken?"
Sekreve: "Nee hoor, ze zijn allemaal al gespeeld. Van "Karnemelkse pap" tot en met "Raasdonders". Sommige stukken in hun geheel, andere in fragmenten.

We hebben het eerst geprobeerd met een Fries/Gronings accent, met Westlandse uitdrukkingen, maar dat was was toch te lastig. Zo zijn we dus op het Westlandse dialect uitgekomen.
In Kwintsheul wonen twee vrijgezelle broers, die ons een beetje tot voorbeeld gediend hebben."
Van der Mast: "Kun je nog iets meer vertellen over jouw stuk, Liesbeth? Waarom hebben jullie dit stuk gekozen?"
Verzijden: "Het gaat over een man en een vrouw. Het spel van aantrekken en afstoten, dat mensen samen hebben."
Van der Mast: "De tekst is bijzonder, met al die terzijdes?"
Verzijden: "Ja, dat was moeilijk. Hoe doe je die? We hebben geprobeerd om dat aan te geven door van elkaar weg te draaien en door een andere toon in de stem."
Van der Mast: "Zijn er ook 'pareltjes' aan te wijzen in het stuk?"
Verzijden: "Ja, ik kan er verschillende opnoemen..."
Van der Mast: "En bij jou, Wilma?"
Sekreve: "Nee, nou misschien het woordje 'dus'..."
Van der Mast: "Wat wil je met het stuk bereiken? Of wat merk je dat er gebeurt?"
Sekreve: "Tja, dat is elke keer anders. Ligt aan het publiek."
Van der Mast: "Maar wat wil je bereiken?"
Sekreve: "De Westlandse thematiek laten zien. Het eenvoudige taalgebruik. In tegenstelling tot het taalgebruik bij Liesbeth."
Van der Mast: "Liesbeth, wat hoop jij te bereiken?"
Verzijden: "Ik hoop dat het stuk bij de mensen overkomt zoals bij mezelf. De mooie taal en de eigen gedachten daar achter. En dat er een stukje voor de fantasie overblijft."
Van der Mast: "Wilma, ik hoorde dat jullie bij een festival in Den Haag gediskwalificeerd zijn. Hoe zat dat?"
Sekreve: "Ja, het stuk was 5 minuten en 23 seconden te lang. Dat komt ook, doordat er veel gelachen werd, toen het stuk 'geklokt' werd. Belachelijk. Ik ben er nog steeds boos over."
Van der Mast: "Gelukkig doen we hier niet zo moeilijk.
Dank jullie wel, we gaan beginnen..."
Van der Mast: "Oja, er is nog één ding dat ik graag onder de aandacht zou willen brengen: Het eenakterfestival is ook te vinden op Internet, op Evelien's Homepage. Daar staat bijvoorbeeld bijna alles wat er hier in de interviews wordt gezegd.
De URL is nogal lang [http://huizen.dds.nl/~everts/toneel/1a2000/index.html], maar we zullen bij de ingang een groot bord opstellen waar die op staat, zodat iedereen hem kan vinden..."

Wegens sterfgeval gesloten

Jan Wolkers beschrijft op zijn eigen wijze de dag des oordeels. Op een begraafplaats gaan de papierprikker en de grafdelver op zoek naar een lotto-formulier, dat volgens hen het graf in is gegaan met de overledene, die aangereden op zijn Solex, niet in staat is geweeest zijn prijs te innen. Doden komen tot leven en we horen hoe de onderlinge verhoudingen zijn geweest. Twee engelen becommentariëren de situatie en als God verschijnt, blijkt dat hij na miljoenen jaren teleurgesteld is in de mensheid. Hij komt op het idee opnieuw te beginnen en de engelen zuchten voort.

Op het toneel was een mooi kerkhof gecreëerd, met veel rommeltjes op de grond. Het stuk begint met een begrafenis. En na de plechtigheid hebben de vaste medewerkers van de begraafplaats (de doodgraver en de papierprikker) weer het rijk alleen.
Ze staan juist op het punt om een graf te gaan schenden, als God tussenbeide komt. Het einde der tijden, de jongste dag.

Ik denk dat Will Berkhout duidelijk heeft aangetoond, dat dit stuk wel degelijk speelbaar is. Het heeft mogelijkheden.
Helaas kwamen die niet tot hun recht. De acteurs zullen nog veel moeten oefenen.

Publieksreacties

"Apart", "Dit was amateurtheater", "Een moeilijk stuk", "Komisch", "Vreemd stuk", "Ik ben vol lof over de regie. Het ziet er heel mooi uit. Goed gebruik van kleur en ruimte...".

Lunch

We zien een ontmoeting van een man en een vrouw op het strand. De locatie is een verlaten terras bij een strandpaviljoen.
Ons uitgangspunt was de intrigerende tekst van Steven Berkoff. De prachtige vertaling van Marcel Otten, poëzie verweven in proza, inspireerde ons tot een surrealistische uitvoering van het stuk.
Er is gekozen voor een uitvergrote speelstijl en veel te spelen vanuit een pose. Wij hopen dat dit het spel een extra dimensie geeft.
De speelstijl sluit naar ons idee mooi aan bij de tekst waarin echte handelingen en teksten worden afgewisseld door uitgesproken gedachten.

Een heel mooi stuk en erg goed gespeeld.
Helaas heb ik zelf waarschijnlijk een heleboel subtiliteiten gemist. Iedereen had het over de mimiek, die zo goed was, maar dat kan ik vanaf de tiende rij absoluut niet zien. Dat moeten we dus maar aannemen.
De lichaamstaal die ik wel kon zien (houding, gebaren, kijkrichting) was in ieder geval prima. Heel natuurlijk.
Volgend jaar neem ik mijn toneelkijkertje mee.

Publieksreacties

"Prachtig", "Een taartje, met slagroom en een kers en...", "Heel goed", "Het raakte me", "Spetterend", "Goede opbouw in de eerste helft, daarna minder", "Waanzinnig goed".

Kooibos

Kooibos Een straatje, een paar huizen... benzinestation... ergens in Nederland: "Kooibos". In één van die huizen leiden twee broers en hun moeder een eenzaam bestaan. Dit bestaan vullen ze met werk en hun eigen rituelen. Moeder sterft... de twee broers moeten verder... maar hoe? Er is een Vrouw op komst... !? Een stuk met humoristische, breekbare en ontroerende situaties.

Opnieuw een prachtig stuk. En uitstekende acteerprestaties.
En weer voelde ik me gehandicapt, want een gedeelte van het stuk was in het Russisch. (Volgens mij in ècht Russisch!) En dat werd 'ondertiteld' op een beeldscherm met belachelijk kleine lettertjes.
Gelukkig begreep ik wel de bedoeling van wat er gebeurde: Een Russiche vrouw wilde zich aanbieden als huwelijkspartner voor een man in het Westen. Ik vraag me dus af, of die ondertitels niet gewoon weggelaten kunnen worden, dat maakt de techniek van het stuk meteen veel eenvoudiger.
Soms was het wat moeilijk te verstaan, onder andere doordat er doorgespeeld werd, wanneer de zaal weer in een lachsalvo uitbarstte.

Een goede keus om dit stuk als laatste te programmeren. Mooi, met veel humor, een goede afsluiting van het festival!

Publieksreacties

"Prachtig", "Ik wil het nog een keer zien", "Ik bleef genieten", "Meesterlijk", "Ontroerend", "Sommige stukjes vond ik net effe te lang duren", "Heel erg mooi", "Enig".

Intermezzo

Het duo Heer Halewijn is ingehuurd om ons even 'bezig te houden', terwijl de jury beraadslaagt. Een mooi optreden met 'treurige liedjes', waarbij verschillende mensen in de zaal zachtjes beginnen mee te zingen. Ook het onsterfelijke gedicht 'De Sproetenfee' van Annie M.G. Schmidt wordt nog voorgedragen.
Een leuk optreden. Het is altijd moeilijk om een intermezzo te vinden dat de zenuwachtige toeschouwers kunnen verdragen terwijl ze op de uitslag wachten. Dit jaar is dat volgens mij heel goed gelukt.

Recensies

De mondelinge recensie werd deze avond verzorgd door Peter Pluimaker (regisseur) en Yvonne Petit (actrice)
Petit: "Hebben wij nog iets toe te voegen? We zijn onder de indruk van het professionele nivo."

Het eerste stuk

Pluimaker: "Dit stuk vonden we vanavond het minste. De regisseur zou de mensen meer moeten stimuleren om hun eigenheid aan te spreken. Het kwam ook traag over, doordat alles op hetzelfde nivo werd gespeeld."
Petit: "Ik vond dit heel knap, zoveel mensen op het toneel. Een goed gebruik van de ruimte en van kleur.
Ik adviseer om dit stuk nog veel vaker te spelen. Dat zal zeker helpen. Probeer eerst je eigenheid meer aan te spreken onder leiding van de regisseur. En probeer dan de grappen beter te timen.
Aan het begin van het stuk zou wat tekst geschrapt moeten worden, de dialoog van de doodgraver en de papierprikker duurt wat lang.
De astronout vond ik erg leuk, krachtig, goed met de tekst. En God had charisma, mooi."

Het tweede stuk

Pluimaker: "Fantastisch gespeeld en briljant geregisseerd. Met de tekst van het stuk kun je affiniteit hebben of niet. Dat is een kwestie van persoonlijke voorkeur."
Petit: "Toen we dit stuk lazen, vroegen we ons af waar Neon3 aan was begonnen. Het kwam naar over, cynisch. Is dit wel speelbaar?
Maar toen we het zagen, waren we verrast. Het zat vanaf het begin meteen goed. De spelers hadden zich de tekst heel eigen gemaakt. Het is een heel lichamelijke voorstelling geworden.
De personages hebben hele duidelijke karakters, maar het werden geen typetjes. Prima tekstbehandeling, stemgebruik, decor. Voor amateurs was dit heel indrukwekkend!"
Pluimaker: "Toch een kritische noot. We vonden de vrijage op het toneel storend. Op dat punt verandert de sfeer. Die wordt zwaarder. Het wordt dramatisch. De 'daad' zou alleen in het hoofd van de toeschouwer moeten zitten. Dit was nèt te letterlijk."
Petit: "Als de man met zijn hoofd een hele tijd in het kruis van de vrouw zit, komt dat ook de verstaanbaarheid niet ten goede. Dat gedeelte was wat rommelig."

Het derde stuk

Pluimaker: "Een mooi stuk van deze Friese schrijver. De voorstelling was een meesterlijke combinatie van stomme film, slapstick en Westland."
Petit: "Al bij het lezen vond ik dit stuk meesterlijk door de soberheid.
De vormgeving was ook mooi, maar ik vond het pruikje van de éne broer niet goed zitten. Dat maakte het te opvallend dat hij een pruik droeg en deed een beetje afbreuk aan het totaalbeeld."
Pluimaker: "Het scherm met de ondertitels was voor veel mensen niet te zien. en ook de beide zijwanden van het huisje zitten een beetje in de weg voor de mensen die helemaal links of rechts vooraan zitten.
Overigens zijn we verbaasd dat iemand zó veel Ranja op kan!"

Jury

Erica Brand maakte de nominaties voor de Delftse Koe bekend.
Voor de regie: Twee nominaties vanavond, namelijk Wilma Sekreve en Liesbeth Verzijden.
Voor de acteur: Ook twee nominaties, namelijk de beide broers uit "Kooibos": Koos en Paul Sekreve.
Voor de actrice ook twee nominaties: Adje Kloos uit "Lunch" van Neon3 en Alice van de Berg met haar dubbelrol als moemie en Lilia in "Kooibos" van Theatercollectief 12+10+18.

Prijsuitreiking

Rob Scholten maakte namens de jury de prijswinnars bekend.
Scholten: "De jury heeft drie fantastische avonden gehad. We waren blij met de interessante stukkeuze. Nieuw repertoire. En ook een her-eiking van oude stukken. We zagen zelfs mime en dans, wat vaak prikkelende ervaringen opleverde.
In het algemeen vonden we de regie van hoge kwaliteit en de keuze was dan ook erg moeilijk. We zagen ook fantastisch spel over de hele linie.
In feite is het jammer om een winnar te moeten aanwijzen. Dat gaat helemaal tegen het doel van toneel in.

Ook de technici van Theater de Veste hebben een rapport gemaakt. Dat gaat over de technische kwaliteiten van de groepen."
Hij leest het rapport van de technisch jury voor. Zij constateren dat er een licht stijgende lijn zit in het gebruik van en de samenwerking met de techniek.
Maar vaak zijn de technische gegevens van de groepen onvoldoende en onvolledig, wat leidt tot tijdgebrek bij het ombouwen.
Het ontbreekt bij de amateurs nog teveel aan visie omtrent de techniek. Toch hebben de technici iemand voorgedragen voor de techniek-koe.
Voor de techniek: Ellen van Rhijn van Imperium.
Helaas is zij niet aanwezig. Imperium wist ook helemaal niet, dat er iemand uit hun midden genomineerd was, helaas...
Voor de acteur(s): Koos en Paul Sekreve, ook van Theatercollectief 12+10+18.
Paul Sekreve: "Ik wil even iets zeggen: Ik sta hier alleen; Koos moest naar zijn kindertjes. Dus..."
Voor de regie: Wilma Sekreve van Theatercollectief 12+10+18.
Voor de actrice: Adje Kloos uit "Lunch"" van Neon3.
Scholten: "We hebben het als jury gemakkelijker dan de recensenten. Wij hebben de plezierige taak om de prijzen uit te delen.
Alle groepen krijgen het jury-rapport, zodat ze het waarom van onze beslissingen nog eens rustig kunnen nalezen.
Rest mij alleen nog om alle deelnemers veel succes in de toekomst te wensen."

Afsluiting

John van der Bie sluit het festival af, door iedereen te bedanken. En hij kondigt aan, dat er volgend jaar een nieuwe voorzitter zal zijn: Olga Geerlings.
Laatste wijziging:
Mar 28 2004		 © 1985-2006 E.G. Snel